Τέχνη...


Τέχνη. Εγώ θέτω τα όρια στην τέχνη. Εγώ βάζω τους κανόνες. Τελεία(...τη βάζω...), ή μάλλον, άνω κάτω τελεία. Ανω κάτω...χα! Τη βάζω(γελώντας):
Ωραία. Πάμε.
Κανόνας πρώτος. Όλα πρέπει να μένουν άνω κάτω.

Κανόνας δεύτερος. Η τελεία είναι πάντα τέλεια.

Κανόνας τρίτος. Η τέχνη είναι πάντα άνω κάτω και ποτέ τέλεια...Τελεία.

ΤΕΛΕΙΑ!

Κανόνας τέταρτος. Η τέχνη προφέρεται όπως γουστάρω εγώ. Ακούω....πες το μου όπως γουστάρεις!

Κανόνας πέμπτος. Οι τελείες, τα κόμματα, οι πινελιές, οι πενιές κι οι μολυβιές πάνε όπου μου καπνίσει. Η ορθογραφία ακολουθείται χάριν ομορφιάς. Οι γραμμές υπάρχουν όποτε θέλω εγώ. ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΝΑ.

Κανόνας έκτος. Στη βόλτα αυτή πάω όπου γουστάρω. Έλα. Γουστάρεις; Κάνε πως δεν υπάρχω. Χώσου στο διπλανό διάδρομο και χάζευε τους Εξπρεσιονιστές. Εγώ θα κάνω πως μ' έβγαλε ο δρόμος δίπλα σου, να χαζεύω ό,τι χαζεύεις. Και σένα. Ναι, σαφώς... Εσένα σε χαζεύω επειδή είσαι κι εσύ ένα έργο τέχνης. Απο κείνα που πρέπει να γέρνεις το κεφάλι όταν τα χαζεύεις. Ειδικά αν πρόκειται για πολλή ώρα...

Κανόνας έβδομος. Δεν υπάρχει θέμα. Ο τίτλος μπαίνει στο τέλος....και αν!

Κανόνας όγδοος. Η αρχή μπαίνει όπου θέλει... Το τέλος περιμένει στην ουρά.

Κανόνας ένατος. Η γνώση είναι ανούσια. Η ουσία της γνώσης είναι στην ουσία η γνώση. (Βαλτε και κόμμα άμα γουστάρετε...)

ΚΑΝΟΝΑΣ ΔΕΚΑΤΟΣ. Η ΛΙΣΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΕΔΩ. ΤΟ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΤΙΚΟ. ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ.


Toca você, eu só escuto....
cantando baixinho...só pra acompanhar a alma...